Bram (gereserveerd)

Over

Hoi lieve vogelvrienden!

Mijn naam is Bram, maar mijn “mama” noemt mij ook vaak Brammetje, Brammie of BramBram en natuurlijk stel ik mij ook wel eens onder die namen aan je voor. Ik ben een 19 jaar oude, mannelijke Grijze Roodstaart en ik zal je vertellen hoe ik zover gekomen ben en waarom ik me heb aangemeld voor deze “datingsite”.

In 2005 ben ik geboren en heeft een lieve mevrouw mij gekocht in een dierenwinkel als cadeau voor haar man. Hij noemde mij Bram, vernoemd naar een beroemde voetballer, want meneer was groot fan. Daar was ik dan, in een totaal andere omgeving bij meneer en mevrouw thuis. Deze lieve mensen hadden ook een zoon, en hij heeft mij toen ik zo jong was per ongeluk pijn gedaan, ik kwam met mijn papegaaientenen tussen de deksel van een kist. Dit was heel naar, maar ik hoefde gelukkig niet naar de dierenarts. Toch heeft dit ongelukje mij veranderd want sindsdien was ik wat minder gesteld op de vrouw des huize. Meneer kon nog steeds alles met mij doen maar zodra mevrouw in de kamer was, jaagde ik haar weg. Ook handen en vingers waren voor mij vijanden, dus je raadt al wat ik daarmee deed… Uiteindelijk heeft meneer ervoor gekozen om mij aan zijn pleegzoon te geven en met deze nieuwe meneer ben ik een hele poos vriendjes geweest! Hij kon alles met mij: kroelen, samen headbangen en als hij gitaar speelde nam ik de vocals voor mijn rekening. Dat waren goede tijden! Ik at graag van alles, fruit, groenten en noten, heerlijk was dat.

In 2007 werd ik ziek en moest ik naar de dierenarts, daar werd vastgesteld dat ik calcium tekort had en dat ik voortaan pellets zou gaan eten. Dit heb ik braaf gedaan en ik ben volledig opgeknapt. Omdat meneer merkte dat ik niet meer zo happy was als daarvoor besloot hij voor mij een nieuwe kooi te kopen met allemaal nieuw speelgoed. Meneer was trots maar ik kon maar niet wennen aan deze nieuwe “omgeving” en dat heb ik duidelijk laten merken. Ik wilde niets extra’s meer eten buiten mijn pellets om en ik was niet meer de kroelkip van voordat ik ziek werd. Deze periode is me niet in de koude veren gaan zitten. Ik was boos naar meneer en dat uitte ik door mijn snavel goed te gebruiken. Meneer kon dit natuurlijk niet waarderen en begreep ook niet wat er aan de hand was. Vanaf dat moment heb ik heel veel tijd doorgebracht in mijn kooi. Ik mocht er uit als ik mij kon gedragen, maar dat lukte mij niet. Ik was het vertrouwen kwijt.

Het heeft even geduurd maar uiteindelijk heb ik weer iemand gevonden die mijn lieve karakter kon zien. In 2019 ben ik uit logeren gegaan omdat meneer op vakantie ging. Ik mocht daar een hele week verblijven samen met een agapornisje en ik heb het reuze naar mijn zin gehad! Ik vond deze mevrouw direct erg lief en dat liet ik haar merken. Zij vond mij ook wel gezellig en stiekem hoopte ik dat ik voor altijd bij haar mocht logeren. Elk jaar weer keek ik uit naar de vakantieperiode want dan mocht ik weer uit logeren!

In augustus 2021 kwam mijn droom uit, ik mocht voorgoed uit logeren en hoefde niet na een week weer terug naar huis. Wat was ik blij! Maar het was ook spannend hoor! De deur van mijn kooi stond ineens open en er was zelfs een trappetje naar beneden zodat ik de omgeving kon ontdekken. Ik vond het allemaal een beetje eng dus heb in het begin veel in mijn deuropening gezeten en de boel een beetje gadegeslagen. Uiteindelijk durfde ik de omgeving rondom mijn kooi te ontdekken en als “mama”, ja zo noemde zij zichzelf, een doos op de grond zette kon ik mij daar uren mee vermaken. Er was een hoop te ontdekken en nog meer te leren. Vliegen en ontdekken dat je dan moet sturen als je ergens heen wilt, dat was best een dingetje. Oh ja, en landen doe je op je voeten en niet op je snavel hihi. Best handig om te weten.

Ik had gelukkig veel tijd om dit allemaal te ontdekken en “mama” was heel geduldig met mij. Ik hoefde niks te doen, alles mocht op mijn tempo en dat beviel me heel goed. Ik leerde goed vliegen, sturen én landen op mijn voeten. Ik ontdekte lekker badderen in mijn waterbak tijdens het stofzuigen en onder de plantenspuit en vond kartonnen dozen helemaal het einde en begon ook houten speelgoed te ontdekken. Ik ben op stap geweest naar de vogelarts en die heeft mij helemaal onderzocht, “mama” was overal bij en dat stelde mij gerust. Ze mocht mij zelfs voor het eerst kroelen want dat had ik echt even nodig.

Onze band is alleen maar sterker geworden. Ik woon nu al ruim 3 jaar bij “mama” en ik ben dol op haar en zij op mij. Ik hoef mijn snavel nooit meer te gebruiken om duidelijk te maken dat ik iets niet wil want ik word begrepen. Ik heb een grote hoekkooi en een travelcage voor als we op avontuur gaan in de auto. En in de zomer zit ik daarin als we even lekker in het zonnetje gaan zitten, maar ik vind het wel wat spannend al die drukte buiten dus we blijven nooit te lang. Gelukkig kan ik goed aangeven wat ik nodig heb. Mijn dieet is ook weer wat meer uitgebreid. Ik eet pellets van Harrisons en daarnaast eet ik graag een stukje verse banaan, maar ook van gedroogde banaantjes kan ik heerlijk smullen. Voor andere dingen trek ik mijn snavel op.

Als ik zin heb om me uit te sloven kan ik je laten zien wat ik allemaal kan. Trainen noemt “mama” dat, natuurlijk in ruil voor een gedroogd banaantje. Deze pak ik netjes van je aan, als ik niet te hoog in mijn energie zit hihi, anders kun je ‘m beter voor me op tafel leggen dan pak ik ‘m zelf. Ik voel me erg op mijn gemak bij mensen die verstand hebben van vogels en dat voel ik zelf heel goed aan. Ik kom dan gezellig bij je kijken want ik ben heel nieuwsgierig. Voelt het niet naar mijn zin dan blijf ik op afstand. Ik kan netjes opstappen op een handdoek die over je arm ligt. Handen en vingers zijn gewoonweg niet zo mijn ding.

Ik heb in de afgelopen 3 jaar een hoop geleerd op vocaal gebied, ik kan gezellig fluiten en als je aan de telefoon bent beëindig ik het gesprek al voordat jij “hallo” kunt zeggen, grappig toch! Als je weggaat zeg ik “doeg”, “doei” of “mazzel”! En ik waardeer het als jij dan een muziekje voor me opzet zodat het niet zo stil is om mij heen. Ik kan een hoop zeggen, vooral als je even uit beeld bent, ook ondeugende dingen hoor…en ik kan boeren als de beste! Hier een paar voorbeelden van mijn vocabulaire talent: hoi, hallooooooow, haaj en hey, hou van jou!, kiekeboe!, kom maar, ik ben Brammetje, hebben we bezoek?, kom je me pakken?, ooooh lekker, kusje, pieuwie!, what ya doing?, I love you, tickel tickel tickel!

Zoals je ziet spreek ik ook Engels, ik pik weleens iets op van leuke papegaaien op YouTube en “mama” spreekt vaak Engels met haar vrienden. Ik zeg nog veel meer hoor en hou ervan om achter woorden -tje te plakken. Zoals kon-tje, heej-tje. Zoals je ziet ben ik erg creatief met woorden. Geluiden maken is ook een hobby van me, alhoewel ze niet altijd gewaardeerd worden, want het schijnt nogal luid te zijn. Vuurwerk is toch hartstikke leuk gedurende het hele jaar?! Vooral die gillende vuurpijlen! Over vuurwerk gesproken, dat vind ik wel wat eng, maar ik raak niet in paniek, ik ga gewoon ondersteboven in mijn kooi hangen. Dat doe ik trouwens ook als er in of vlakbij mijn kooi iets engs te vinden is en ik blijf dan zo hangen totdat jij het engs hebt weggehaald.

De buren denken inmiddels dat wij een hond hebben, maar dat ben ik gewoon, niet doorvertellen hoor! Ik ken honden van vroeger, bij mevrouw en meneer woonde altijd een hond genaamd Droopy en soms roep ik hem nog steeds. Oh en niet geheel onbelangrijk, ik slaap met een nachtlampje zodat ik weet waar ik ben als ik ’s nachts schrik en van mijn stok spring.

Er is echter nog één ding wat ik nu zo mis in mijn mooie leventje: een maatje. Helaas kan dat niet in de omgeving waar ik nu leef, maar mijn “mama” merkt wel echt dat ik behoefte heb aan een (mogelijke) partner, een maatje waar ik oud mee kan worden. Het zal best even wennen zijn, want eigenlijk ben ik altijd alleen geweest en heb ik nooit andere vogels ontmoet, behalve die agapornis dan, maar ik mocht dan nooit los om kennis te maken. Ik hou van mijn “mama” en zou willen dat zij ook veren had want ik ben stiekem wel een beetje verliefd en daarom meld ik mij aan voor dit nieuwe avontuur, maar dan wel met iemand van mijn eigen soort.

Verhuizen doe ik vanuit Andijk (Noord-Holland) voor een vergoeding van €275,-. Mijn kooi, 2 travel kooien, mijn speelgoed en wat lekkere snackjes neem ik mee. Gesext ben ik, en ook volledig getest. Daarnaast ben ik ook netjes in bezit van mijn EU certificaat.

Als je mij een goed huisje zou willen bieden lees dan onderstaande eisen goed door:

* Er mag niet gerookt worden in dezelfde ruimte als waar ik woon

* Voldoende tijd en aandacht, en vooral ook geduld

* Voldoende tijd buiten de kooi

* Er moet al een grijze roodstaart aanwezig zijn

Een huisbezoek vanuit de Stichting is onderdeel van het herplaatstraject.

Als je denkt dat je mij een mooi en gelukkig leven kan geven, klik dan hier voor het adoptieformulier.
(vul het formulier zo uitgebreid mogelijk in)

Incomplete aanmeldingen kunnen niet in behandeling genomen worden.

Fotos

Plaats